fjild

In fjild (skift 2) mei kij.

Frysk

Haadwurd

• fjild û (meartal fjilden, ferlytsingswurd fjildsje) ^1980 2015

1. iepen lân bûten stêden en doarpen dat frij is fan beamen en husen.
2. stik grûn dat boeren brûke as boulân, foar haaiïng of weidzjen.
3. reglemintêr begrinzge stik grûn dat frij is foar sport of spul.

Utspraak

• YFA: /fjɪlt/

Komôf

• Aldfrysk feld, fan Oergermaansk *felþu-, dat tebekgiet op Yndo-Jeropeesk *pelth₂- troch metateze út *pleth₂- ‘flak, plat, wiid’, dêr't ek Aldgryksk platýs ‘wiid, flak’, Litousk platùs ‘breed, wiid’ en Sanskryt pṛthú- ‘breed’ ta hearre. Lyksa Ingelsk field, Nederlânsk veld en Platdútsk Feld.

Oersettings

1: iepen lân bûten stêden en doarpen

Noardfrysk: fälj (frr) Sealterfrysk: Fäild (stq) Afrikaansk: veld (af) Arabysk: مجال‎‎ (ar) Dútsk: Feld (de) Frânsk: champ (fr) Galisysk: campo (gl) Hebriuwsk: שדה‎‎ (he) Ingelsk: field (en) Italjaansk: campo (it) Katalaansk: camp (ca) Korsikaansk: campu (co) Latynsk: ager (la) Nederlânsk: veld (nl) Plat: Feld (nds) û Poalsk: pole (pl) Portugeesk: campo (pt) Russysk: поле (ru) Sineesk: 条款 (zh) Spaansk: campo (es) Sweedsk: fält (sv) Tsjechysk: pole (cs) Welsk: cae (cy)