rûch

Frysk

Eigenskipswurd

• rûch û (teffens bywurdlike bepaling, bûging rûge) ^{1879 1945 1980 2015}
• meartrime rûger
• measttrime rûchst
• partityf rûchs

1. ticht.
2. ticht-begroeid.
3. net glêd.

Utspraak

• YFA: /rux/

Besibbe wurden

• Foarhinne: ruwg.
• Gearstald: rûchhouwer.