tiid

Frysk

Haadwurd

• tiid g (meartal tiden, ferlytsingswurd tydsje) ^1980 2015

1. It alsmar trochgeande feroarjen fan it hjoed ta it ferline - De tiid hâldt gjin skoft.
2. In stuit of perioade - tiid foar op bêd, de Romeinske tiid,
3. De lingte fan in perioade - syn bêste tiid ea op de 500 meter
4. In werjefte fan de tiid (1) - Middeljeropeeske tiid,
5. (taalkunde) rige fan tiidwurdfoarms dêr't de wurking as folslein of ûnfolslein yn 'e notiid, it ferline of de takomst mei útdrukt wurdt

Utspraak

• YFA: /tiːt/

Komôf

• Aldfrysk tīd, fan Oergermaansk *tīdi-, dat weromgiet op Yndo-Jeropeesk *dih₂-tí- by de woartel *deh₂(i)- ‘ferdiele’, dêr't ek Armeensk ti ‘tiid, âlderdom’ ta heart. Lyksa Ingelsk tide ‘tij’, Nederlânsk tijd en Plat Tiet.

Oersettings

1: inoar-folgjen fan mominten

Noardfrysk: tid (frr) Deensk: tid (da) Dútsk: Zeit (de) Esperanto: tempo (eo) Fjetnameesk: thời gian (vi), thời (vi) Frânsk: temps (fr) Ingelsk: time (en) Italjaansk: tempo (it) Noarsk: tid (no) Papiamentsk: tempu (pap) Plat: Tiet (nds) Poalsk: czas (pl) Russysk: время (ru) Spaansk: tiempo (es)

Sjoch ek

• Wikipedy-side - tiid.